Άνω Πεδινά (Πάνω Σουδενά)
Είναι ένα από τα παλιότερα Ζαγοροχώρια. Βρίσκεται 35 χιλιόμετρα βόρεια των Ιωαννίνων, σε υψόμετρο 900 μέτρα. Το όνομα Σουδενά είναι πιθανότατα σλαβικό και σημαίνει "ψυχρός τόπος", ενδεχομένως εξαιτίας της ρεματιάς που βρίσκεται ανάμεσα από τους 5 λόφους όπου είναι χτισμένο το χωριό κι απ' την οποία το βράδυ κατεβαίνουν ψυχρά ρεύματα αέρα.

Η πρώτη ιστορική αναφορά για το χωριό είναι ένα Χρυσόβολο (διαταγή) του 1362 του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ανδρόνικου Γ' του Παλαιολόγου. Προγενέστερος είναι ο Πάνω μαχαλάς του χωριού, με κέντρο την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου. Γύρω στο 1670 δημιουργήθηκε ο Κάτω μαχαλάς, με κέντρο την εκκλησία της Μεταμόρφωσης.

Στη διάρκεια της Ύστερης Τουρκοκρατίας το χωριό γνώρισε την ακμή που έζησαν όλα τα Ζαγοροχώρια, λόγω της αυτονομίας του και των ταξιδιών των Ζαγορισίων. Οι Σουδενιώτες ταξίδευαν κυρίως στη Βλαχία, την Κων/πολη, τη Μικρασία και την Αίγυπτο. Στα Πάνω Σουδενά ήταν ανεπτυγμένη η γεωργία, γεγονός που φανερώνουν τα δεκάδες αλώνια που βρίσκονται περιμετρικά του οικισμού.

Το 1870 τα Πάνω Σουδενά είχαν γύρω στους 850 κατοίκους.

Επίσης τα Πάνω Σουδενά είχαν αξιόλογη πνευματική ανάπτυξη. Από το χωριό κατάγονται ο Διδάσκαλος του Γένους Νεόφυτος Δούκας (1760-1845), ο ιστορικός Ιωάννης Λαμπρίδης (1836-1891) κι άλλοι σημαντικοί άνθρωποι των επιστημών και των γραμμάτων.

Το 1928 το χωριό μετονομάστηκε "Άνω Κάμπος" και το 1929 "Άνω Πεδινά". Σήμερα είναι ένα από τα λίγα ζωντανά ακόμη Ζαγοροχώρια. Οι μόνιμοι κάτοικοί του ασχολούνται με την κτηνοτροφία και τον τουρισμό.